Κυριακή ΣΤ Λουκά

Ο Μεγάλος Πατέρας και Διδάσκαλος του Χριστιανισμού Ιωάννης Χρυσόστομος, μας διδάσκει πάντα με έναν ιδιαίτερα θεόπνευστο και εξαιρετικά παραστατικό τρόπο. Αναφορικά με τη μελέτη της Αγίας Γραφής, λέγει τα εξής:

«Οι χρυσοχόοι έχουν μία πολύτιμη πέτρα, που την ονομάζουν λυδία λίθο. Η πέτρα αυτή έχει την ιδιότητα να ξεχωρίζη το πραγματικό χρυσάφι από το κίβδηλο. Αλλά μια τέτοια πέτρα, μια τέτοια λυδία λίθος, με την οποία μπορούμε να ξεχωρίσουμε την αρετή από την κακία, τους πραγματικούς χριστιανούς από τους ψεύτικους, είναι η Αγία Γραφή. Θέλεις να δεις αν είσαι γνήσιος ή ψεύτικος χριστιανός; Σε συμβουλεύω, λέει ο Άγιος Πατήρ, ν’ αγοράσεις αυτή τη λυδία λίθο, την Αγία Γραφή, και ν’ αρχίσεις να την μελετάς προσεκτικά. Κάθε φορά που θα διαβάζεις ένα στίχο, να ελέγχεις τον εαυτό σου και να τον ρωτάς: αυτό που γράφεται εδώ, το εφήρμοσα; Από τη στιγμή αυτή θ’ αρχίσεις να μπαίνεις στο μεγάλο νόημα του Χριστιανισμού και να γίνεσαι συνειδητός χριστιανός»!

Σεβαστοί Πατέρες, Αξιότιμοι Άρχοντες και Ευλαβέστατοι Αδελφοί,

Συναχθήκαμε σήμερα εδώ, στον μεγαλοπρεπή αυτό και καλλιεπέστατα ιεροστολισμένο Ιερό Ναό, τον αφιερωμένο στον Πρωτόκλητο μαθητή του Κυρίου μας, τον ένδοξο και πανεύφημο Απόστολο Ανδρέα, με σκοπό να τελέσουμε το ιερό μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, να μεταλάβουμε των Αχράντων Μυστηρίων και να διδαχθούμε νάματα της πίστεώς μας, μέσα από τη μελέτη των Αγίων Γραφών και της ιερής Υμνολογίας της Εκκλησίας μας.

Είναι οπωσδήποτε πολλά και διάφορα αυτά που κρίνουν την πίστη μας και που μας χαρακτηρίζουν ως πνευματικές και χριστιανικές προσωπικότητες. Ένα βασικό στοιχείο είναι η μελέτη της Αγίας Γραφής, της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.

Λέγεται, για τον σπουδαίο Ρώσσο Ορθόδοξο συγγραφέα Φιοντόρ Ντοστογιέφσκυ, πως όταν οδηγούνταν στην εξορία, έχοντας θεωρηθεί ως αντίπαλος του καθεστώτος, σ’ έναν από τους σταθμούς του θλιβερού ταξιδιού του, μια γυναίκα του έβαλε στο χέρι 25 ρούβλια, αρκετά για να αγοράσει λίγο ψωμί, σαπούνι, ρούχα, όχι όμως και τη γαλήνη του πνεύματός του. Αλλά, μαζί με το χαρτονόμισμα του έδωσε και μια Αγία Γραφή. Αυτή η Βίβλος βοήθησε έτσι ώστε να μην αποκοιμηθεί το μεγάλο πνεύμα του Ντοστογιέφσκυ. Στις σελίδες της έσβησε τη δίψα της ψυχής του. Και ενώ τα πόδια του πλήγιαζαν στη γη της εξορίας, το πνεύμα του ξεκουραζόταν στην Πατρίδα της Πίστεως, της Ειρήνης και της Αγάπης, στον λόγο του Θεού.

Στη Θεία Λειτουργία που τελέσαμε σήμερα, όπως και σε κάθε Λειτουργία που τελούμε στην Εκκλησία μας, διαβάζουμε -μεταξύ άλλων- και δύο κείμενα από την Καινή Διαθήκη, ένα αποστολικό και ένα ευαγγελικό.

Το αποστολικό κείμενο, το οποίο διαβάζει εμμελώς ο αναγνώστης ή ο ψάλτης της εκκλησίας, προέρχεται από τις Πράξεις των Αποστόλων, ή από μία από τις Επιστολές που βρίσκονται αποθησαυρισμένες στο ιερό αυτό βιβλίο. Το ευαγγελικό κείμενο, το οποίο αναγινώσκει ο διάκονος ή ο Ιερέας, και το οποίο ακολουθεί αμέσως μετά το αποστολικό, λαμβάνεται από ένα από τα τέσσερα ιερά ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης.

Το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα κάνει σαφή αναφορά στα αγαθά έργα και στις προσφορές που έχουμε χριστιανικό καθήκον να κάνουμε προς τους συνανθρώπους μας, ειδικώτερα μάλιστα σε εκείνους που έχουν ανάγκη. Όμως ο Απόστολος των Εθνών Παύλος, δεν αναφέρει απλά, επίπεδα και με ψυχρό τρόπο την έννοια της προσφοράς, αλλά τονίζει με έμφαση πως αυτό το θεμελιώδες καθήκον θα πρέπει να γίνεται με προθυμία, με αγαθότητα και όχι με σκυθρωπότητα και με αδιαφορία. Υπογραμμίζει δε, πως «ἱλαρὸν δότην ἀγαπᾷ ὁ Θεός», δηλαδή ο Θεός αγαπά και επαινεί τον δωρητή που προσφέρει προς τον συνάνθρωπο με χαρωπό ύφος. Καταλαβαίνουμε όλοι, λοιπόν, πως ο Χριστιανισμός δεν διδάσκει απλά κάποια καθήκοντα, αλλά μας εμπνέει να ακολουθήσουμε έναν ευγενικό τρόπο ζωής και έναν καινούργιο ανθρωπιστικό πολιτισμό.

Στη συνέχεια ακούσαμε το ευαγγελικό ανάγνωσμα, στο οποίο παρακολουθήσαμε πολύ παραστατικά τον Κύριό μας να αναμετριέται με τον Σατανά και φυσικά να τον νικά, ελευθερώνοντας έναν βασανισμένο άνθρωπο από το βάρος της επήρειας του Πονηρού. Μέγας Ιατρός και Θεραπευτής ο Ιησούς, συμπαθεί, συμπονά και προστατεύει με τη χάρη και τη δύναμή του, το πονεμένο και πληγωμένο πλάσμα του. Έρχεται αλληλέγγυος στον πάσχοντα αδελφό μας, προσφέροντας διαχρονικό μήνυμα πως όταν είμαστε μαζί Του δεν μας πτοεί τίποτα, σύμφωνα και με την μόνη βεβιωμένη και επιβεβαιωμένη αλήθεια, πως «ει ο Θεός μεθ’ ημών, ουδείς καθ’ ημών».

Από την παραπάνω συντομότατη αναφορά και περιληπτική ανάλυση των σημερινών αγιογραφικών κειμένων, γίνεται σαφές και κατανοητό πως η μελέτη της Αγίας Γραφής, η σπουδή του λόγου του Θεού, είναι πολύ ευεργετική και ψυχοσωτήρια για τον άνθρωπο, ο οποίος δεν μπορεί να ζει μόνο με φυσική τροφή, αλλά είναι αλήθεια πως χρειάζεται και την πνευματική τροφοδοσία, έτσι ώστε να συντηρηθεί, να αυξηθεί και αναπτυχθεί με ισορροπημένο τρόπο. Κι όταν αυτό συμβεί θα μπορεί τότε να βοηθήσει και να συνδράμει και άλλους.

Έχει λεχθεί χαρακτηριστικά πως ο περίφημος Πρόεδρος των Ηνωμένων πολιτειών Αβραάμ Λίνκολν, κάλεσε κάποτε ένα συνεργάτη του σε ακρόαση στις 5 το πρωί. Πέντε παρά τέταρτο ο προσκεκλημένος βρισκόταν ήδη στα γραφεία του Προέδρου και άκουγε κάποια συζήτηση.

– Ποιος είναι μέσα; ρώτησε τον θυρωρό.

– Ο Πρόεδρος, κύριε.

– Συζητεί με κανέναν;

– Όχι, μελετά την Αγία Γραφή.

– Τόσο πρωί;

– Μάλιστα, κύριε. Ο Πρόεδρος από τις 4 έως τις 5 κάθε πρωί μελετά την Αγία Γραφή και προσεύχεται.

Αναρωτιέται κανείς, άραγε στο δικό μας πρόγραμμα υπάρχει μια τέτοια ώρα;

Ίσως, Αδελφοί μου, να πρέπει τελικά να υιοθετήσουμε κι εμείς μια ανάλογη ώρα την ημέρα, έτσι ώστε να εμπλουτίζεται το καθημερινό μας πρόγραμμα με έναν τρόπο αγιοπνευματικό και βέβαια να στολίζεται η προσωπικότητά μας με όλα εκείνα τα πνευματικά στοιχεία και τις αρετές που αντλούμε από την τόσο σημαντική και απαραίτητη για την ψυχή και για τη σωτηρία μας μελέτη των Αγίων Γραφών.

Κι όταν βάλουμε στο καθημερινό μας πρόγραμμα τη βιβλική μελέτη κι αρχίσουμε να αισθανόμαστε τη μεγάλη ωφέλεια που αποκομίζουμε απ’ αυτήν, καθώς και την αλλαγή στην όλη ζωή μας, θα φθάσουμε να αναφωνούμε μαζί με τον ιερό Ψαλμωδό: «Πόσο αγάπησα τον νόμο Σου, Κύριε· όλη την ημέρα είναι μελέτη μου» (118, 97)!

Εκείνο που διαπιστώνουμε, επίσης, με τη βοήθεια και των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας, είναι πως η μελέτη αυτή αποτελεί σημαντικό εργαλείο, αλλά και όπλο αντίστασης, κατά του διαβόλου.

Ένας διορατικός Γέροντας, αποκαλύπτει πως είδε κάποτε τον διάβολο να παραμονεύει έξω από το κελί του υποτακτικού του. Έρριξε τότε μια ματιά μέσα, για να δει τι έκανε ο μαθητής του. Είδε, λοιπόν, τον νέο μοναχό να έχει ανοικτή μπροστά του την Αγία Γραφή και να είναι βυθισμένος στη μελέτη. Μόλις ολοκλήρωσε το διάβασμα κι έκλεισε το βιβλίο, όρμησε μέσα ο διάβολος για να τον πειράξει.

Αξίζει οπωσδήποτε να αναφέρουμε ότι για να αρχίσουμε τη μελέτη και για να είναι καρποφόρα χρειάζεται να ξεκινήσουμε με εντατική και θερμή προσευχή. Ο Άγ. Συμεών o Νέος Θεολόγος επισημαίνει πως «είναι ανάγκη… για πολλή… και επίμονη προσευχή, για να μας αποκαλυφθεί η δύναμη έστω και μιας λέξεως του δεσπότου [Χριστού]» (Κατήχηση 3, 9).

Ας παρακαλέσουμε, Αδελφοί μου, τον Άγιο Θεό μας, δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου και Πάντων των Αγίων, να μας εμπνεύσει, να μας ενισχύσει, να μας δυναμώσει και να μας χαριτώσει, έτσι ώστε να κινούμαστε πάνω στην οδό Κυρίου και να ενστερνιστούμε με προθυμία το ιερό αυτό καθήκον της μελέτης των Αγίων Γραφών, μέσω της οποίας θα οδηγηθούμε στην πλήρη αποδοχή της αλήθειας του Ευαγγελίου και στην εν Χριστώ σωτηρία.

Αμήν. Γένοιτο.

+ ὁ Κλαυδιουπόλεως Ἰάκωβος